U kent mij misschien niet. Of misschien wel. Ik woon namelijk al mijn hele leven in Vught. Mijn man komt eigenlijk uit Den Bosch, maar omdat hij al jaren in Vught woont, voelt hij zich een echte Vughtenaar. Samen zijn we al 45 jaar getrouwd. Maar waarom vertel ik dit nu tegen u?

Misschien heeft u een van mijn wijsheiden wel in het dorp gelezen. “Doe ik zuinig aan, is het nog niet genoeg”. Ik wil namelijk aandacht vragen voor onderwerp dat heel dichtbij mij staat en dichtbij veel mensen uit Vught, Cromvoirt en Helvoirt.

En met mij nog 400 andere huishoudens die met pensioen zijn en dat allemaal hier in Vught. Maar we zeggen nooit dat we arm zijn. We hebben de verwarming uit wanneer het eigenlijk al koud is. We eten misschien niet drie keer per dag en we dragen de kleren die u heeft gedoneerd. Arm, dat zijn we niet. We hebben het minder breed. Wij zijn een groep waar weinig aandacht voor is. Maar waar wel aandacht voor zou moeten zijn.

Daarom vertel ik u dit nu. Ik ben namelijk wel arm en daar kan ik niks aan veranderen. Mijn man heeft vroeger hard gewerkt. Hij had zijn eigen klusbedrijf en deed eigenlijk alles waar de meeste mensen niet handig genoeg voor zijn. Dat deed hij allemaal alleen en omdat hij het werk leuk vond en klanten niet wilde teleurstellen, kon hij soms van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat weg zijn, ook in de vakanties. Daarom ben ik na de geboorte van ons eerste kind gestopt werken. Werk en kinderen was voor mij niet te combineren.

Mijn man heeft altijd hard gewerkt, maar door een aantal onvolkomenheden in het afsluiten van verzekeringen en de pensioenregeling is niet alles helemaal optimaal uitgepakt. Dus toen hij op zijn zestigste een keer van de ladder viel en daarna arbeidsongeschikt raakte, heeft hij bijna zijn hele pensioenpot opgemaakt om de tijd naar de AOW te overbruggen.

Zo kan het dus lopen. Hard werken, drie kinderen opvoeden en nu samen van alleen een AOWtje rondkomen. Armoede zit in een klein hoekje.

U gaat mijn posters vaker zien en misschien gaat u zich wel afvragen of u iemand kent, die net als ik, bang is voor de komende vrieskou vanwege de energiekosten die dat met zich meebrengt of die angstig zijn om ziek te worden, want ik heb geen € 385 om in één keer uit te geven. Of misschien kent u wel een opa of oma die niet naar de verjaardag van het kleinkind durft te komen, omdat ze geen goed cadeau kunnen kopen.

Dus nogmaals:
Hallo. Ik ben Beppie. Ik woon in Vught en ik ben arm. Ik vraag uw aandacht voor de situatie van deze senioren in Vught. Want dan kunnen we dit samen aanpakken. Een simpel gebaar, een praatje, een vraag zijn al helpend. Heb oog voor de mens achter de schulden, achter het tekort aan inkomen. Alleen op die manier gaan we samen de schaamte voorbij en heeft iedereen een kans op meedoen in onze mooie gemeente.

Heeft u (financiële) ondersteuning nodig?